Di vê kêliya ku ezê bîranîna xwe ya bi Rêber Apo re bi we re parve bikim, hestên cûr be cûr konên xwe di dil û mejiyê min de vedikin. Dibe ku ez nikaribim her kêliyê bînim ziman, lê bi qasî ku ji destê min were ezê van kêliyên ku min bi Rêbertî re jiyan kirî bi şêweyê herî xwezayî pênase bikim...
Sal 1996 bû dema ku ez derbasî saheya Rêbertî bûm.
Rojîn Gewda yoldaşımız, kadın özgürlük mücadele tarihimiz içerisinde, Önderliğimizin yaşam felsefesiyle yetişen, özgürlük öğretisi doğrultusunda kendisini yeniden yaratan ve bu temelde de militan ölçülere, özgürleşen kadın duruşuna ulaşan bir yoldaşımızdı. İdeolojik ve örgütsel açıdan kazandığı düzey kadar, askeri taktik ve strateji üzerine yoğunlaşan, kendisini bu doğrultuda eğiten ve yetiştiren kadın ordumuzun öncü komutanlarındandı. Bu anlamda YJA Star kadın ordumuzun büyüyüp gelişmesinde, nitelik kazanıp savaşan aktif bir güç haline gelmesinde öncülük misyonu kadar, büyük bir emek ve çabaya da sahipti.
Mücadele yılları boyunca özgürlük mücadelemizin yoğunluk kazandığı pratik sahalarda görev yürüten Rojîn yoldaşımız, en çok da Botan ve Zagros alanlarında kaldı. Kadın ordulaşmamızın temellerinin atıldığı bu sahalarda yetişip gelişen ve ordumuzun öncü komutanlarından biri haline gelen Rojîn yoldaşımız, yaşam duruşu, askeri disiplini ve duyarlılığıyla, yoldaşlığa olan bağlılığıyla daima örnek alınan bir yoldaştı.
Kadın Kurtuluş İdeolojimiz doğrultusunda kendisini eğitip yetiştiren Rojîn yoldaşımız, kadın özgürlük ideolojimizin tüm dünya kadınlarına mal edilmesi ve ideolojimizin evrensel bir düzey kazanıp tüm dünya insanlığına mal edilmesi gerektiğine de inanmaktaydı. Kadın özgürlük ideolojimizin kapsam ve derinliğinin bilincinde olan Rojîn yoldaşımız, bu anlamda kendisini kadın özgürlük davasına adayan inançlı, kararlı ve yürekli bir kadın militandı. Bu anlamda ideolojik merkezimiz olan PAJK Koordinasyon çalışmalarına da bir dönem katılıp ideolojik çalışmalarımızın örgütlendirilip yürütülmesinde görev ve sorumluluk üstlendi. Özgürlük ilke ve ölçülerinden taviz vermez, bu ilke ve ölçüler temelinde yarattığı kadın özgürlük duruşuyla da, ideolojik alan çalışmalarımızda öncülük misyonunu yerine getirdi.
Bir emek ve yoldaşlık sembolü olan Rojîn yoldaşımız, kadın özgürlük ordumuz olan YJA Star’ın unutulmayacak ve daima anılacak olan öncü militanları ve komutanları arasındaki yerini aldı. Nasıl ki Rojîn yoldaşımız, Önderliğimizin, halkımızın ve kadınların özgürlüğünü sağlayacak olan her türlü görev ve sorumluluğu hiçbir kaygıya, tereddüde girmeden, büyük bir kararlılık, iddia ve başarı ruhuyla üstlenmişse, biz de YJA Star olarak onun hayalini kurduğu özgürlüğü mutlaka gerçekleştireceğimize ve intikamını alacağımıza dair ona ve tüm devrim şehitlerimize söz veriyoruz. Özgürlük için harcadığı emek ve çabalar sonuçsuz kalmayacak ve Önder Apo ile özgürleşen Kürt halkı ve kadınları, Rojîn ve Rojîn gibi ölümsüzleşen ve özgürlük tarihine mal olan kadın militan ve komutanları daima anacaktır.
Mücadele Yoldaşları
Rêheval Amed Rêdûr li navçeya Mîdyat a Mêrdînê di nava malbateke welatparêz û berdêl dayî de tê dinyayê. Malbata Ari ji ber zexta dewlêta Tirk bi neçarî sala 1996’an de koçberî Evropayê dibin û di sala 2002’an da vedigerin Tirkiyê. Malbat di vê vegerê de êdî li Stanbolê dimînin. Rêheval Amed tevî ku li Ewropayê û metropolên Tirkan mezin dibe, lê ew bi azadiya şexsî ya ku qaşo sîstema kapîtalîst bi rengekî bêsînor pêşkêş dike pê bandor nabe û rixmê li navenda lîberalîzmê ye jî, ew weke civanek Kurd ê berxwedêr ti carî ji rastiya Kurd û Kurdistanê qut nabe.
Rêheval Amed tevlî nava karên ciwanan ên Tevgera Azadiyê ya Kurdistanê dibe. Rêheval Amed berovajî gelek mirovan, jiyana li navenda kapîtalîzmê, derfetên sîstemê weke şoreşgerekî red dike û tercîha xwe li aliyê têkoşîna mirovahiyê ya Rêber Apo de datîne. Rêheval Amed berê xwe ji Modernîteya Kapîtalîst dizivirîne û ber bi welatê xwe, gelê xwe û ber bi çiyayên Kurdistanê bi rêdikeve. Sala 2008'an tevlî nava refên gerîla dibe. Gerîla Amed perwerdeya bingehîn a şervanê nû li qada Qendîlê dibîne. Gerîla Amed her ku pirtûkên Rêber Apo dixwîne, dibe xwedî hişmendiyeke dîrokî û felsefeya Rêber Apo baştir fêm dike.
Rêheval Amed di perwerdê da tim bi kelecaneke mezin ya çûyina qadên pratîkê jiyan dike. Ew gavên xwe yên yekem li qada Qendîlê davêje û li vêderê 3 salan pratîk dide meşandin. Rêheval Amed bi germahî û coşeke mezin beşdarî jiyanê dibe û ji ber vê yekê jî, di gelek alîyan de zû pêşdikeve. Ew ji bo ku bikaribe misyona ku dikeve li ser milên wî baş pêk bîne xwe him di warê bîrdozî de him jî di warê jiyanê de pêş dixîne.
Li çiyayên Kurdistanê ku hesreta wî bû, her kêlîya wê bi wateyeke mezin derbas dike. Bi vî rengî pratîkekî serkeftî nîşan dide û bi kedeke mezin hewl dide li ser xeta têkoşînê ya şehîdên nemir xwe kûr bike û di demeke kurt de gelekî bi pêş dikeve. Li qada leşkerî xwe bi pêşve dibe û ji bo bibe bersiv ji pêwîstiyên demê re, bêrawestan kar dike. Bi têkiliyeke xurt, bi xeta hevaltî ya PKK'ê re tê girêdan û dibe parêzvanê rasteqîn a jiyanê û xeta hevaltiya pîroz.
Piştî demekê pêşniyarên heval Amed ji bo çûndina qadên Bakûrê Kurdistanê çê dibin. Rêheval Amed vê rêwîtiyê mîna şansekê mezin digre dest. Çûndina qadên Bakûrê Kurdistanê ji bo her gerîlayekî hedefeke mezin e. Ji bo Amed jî ev yek xwedî wate ye. Ew dixwaze li Bakûr xeyalên Şehîdan pêk bîne, li ser şopa wan bimeşe û xwedî li têkoşîna azadiyê derbikeve.
Amed di sala 2012’an de, li ser vê bingehê bi coşeke mezin berê xwe dide herêma Amanosan. Êdî Amed ne tenê mîna şervanekî, mîna fermandarekî tevlî pratîkê dibe û pêşengtiya şer û jiyanê dike. Ew di nava jiyanê de jîr e, ji cihekî dibeze ber bi cihekê ve. Ew di her aliyê de ked dide. Ked ji bo jiyanê dide, ked ji bo rêhevalên xwe dide. Ew bi her rêhevalekî xwe re xwedî danûstandinên germ e û ji her aliyê ve bi qasî ku xwe pêşdixîne, rêhevalên xwe jî pêşdixîne.
Rêheval Amed di diroka 20’ê Mijdara 2017’an de girêdayî bajarê Hatay navçeya Hassa tevî hevrêyê xwe Baran Amanos bi dijmin re dikevin pevçûnê. Li vê derê bi qeheremantiyekî mezin li hember dijminê dagirker heya dilopa xwîna xwe ya dawî şer dikin û derbên giran li dijmin didin. Di encama wan pevçûnan de digihîjin şehadetê.
Rêhevalên wî yên têkoşînê
Rêheval Amed Rêdûr li navçeya Mîdyat a Mêrdînê di nava malbateke welatparêz û berdêl dayî de tê dinyayê. Malbata Ari ji ber zexta dewlêta Tirk bi neçarî sala 1996’an de koçberî Evropayê dibin û di sala 2002’an da vedigerin Tirkiyê. Malbat di vê vegerê de êdî li Stanbolê dimînin. Rêheval Amed tevî ku li Ewropayê û metropolên Tirkan mezin dibe, lê ew bi azadiya şexsî ya ku qaşo sîstema kapîtalîst bi rengekî bêsînor pêşkêş dike pê bandor nabe û rixmê li navenda lîberalîzmê ye jî, ew weke civanek Kurd ê berxwedêr ti carî ji rastiya Kurd û Kurdistanê qut nabe.
Rêheval Amed tevlî nava karên ciwanan ên Tevgera Azadiyê ya Kurdistanê dibe. Rêheval Amed berovajî gelek mirovan, jiyana li navenda kapîtalîzmê, derfetên sîstemê weke şoreşgerekî red dike û tercîha xwe li aliyê têkoşîna mirovahiyê ya Rêber Apo de datîne. Rêheval Amed berê xwe ji Modernîteya Kapîtalîst dizivirîne û ber bi welatê xwe, gelê xwe û ber bi çiyayên Kurdistanê bi rêdikeve. Sala 2008'an tevlî nava refên gerîla dibe. Gerîla Amed perwerdeya bingehîn a şervanê nû li qada Qendîlê dibîne. Gerîla Amed her ku pirtûkên Rêber Apo dixwîne, dibe xwedî hişmendiyeke dîrokî û felsefeya Rêber Apo baştir fêm dike.
Rêheval Amed di perwerdê da tim bi kelecaneke mezin ya çûyina qadên pratîkê jiyan dike. Ew gavên xwe yên yekem li qada Qendîlê davêje û li vêderê 3 salan pratîk dide meşandin. Rêheval Amed bi germahî û coşeke mezin beşdarî jiyanê dibe û ji ber vê yekê jî, di gelek alîyan de zû pêşdikeve. Ew ji bo ku bikaribe misyona ku dikeve li ser milên wî baş pêk bîne xwe him di warê bîrdozî de him jî di warê jiyanê de pêş dixîne.
Li çiyayên Kurdistanê ku hesreta wî bû, her kêlîya wê bi wateyeke mezin derbas dike. Bi vî rengî pratîkekî serkeftî nîşan dide û bi kedeke mezin hewl dide li ser xeta têkoşînê ya şehîdên nemir xwe kûr bike û di demeke kurt de gelekî bi pêş dikeve. Li qada leşkerî xwe bi pêşve dibe û ji bo bibe bersiv ji pêwîstiyên demê re, bêrawestan kar dike. Bi têkiliyeke xurt, bi xeta hevaltî ya PKK'ê re tê girêdan û dibe parêzvanê rasteqîn a jiyanê û xeta hevaltiya pîroz.
Piştî demekê pêşniyarên heval Amed ji bo çûndina qadên Bakûrê Kurdistanê çê dibin. Rêheval Amed vê rêwîtiyê mîna şansekê mezin digre dest. Çûndina qadên Bakûrê Kurdistanê ji bo her gerîlayekî hedefeke mezin e. Ji bo Amed jî ev yek xwedî wate ye. Ew dixwaze li Bakûr xeyalên Şehîdan pêk bîne, li ser şopa wan bimeşe û xwedî li têkoşîna azadiyê derbikeve.
Amed di sala 2012’an de, li ser vê bingehê bi coşeke mezin berê xwe dide herêma Amanosan. Êdî Amed ne tenê mîna şervanekî, mîna fermandarekî tevlî pratîkê dibe û pêşengtiya şer û jiyanê dike. Ew di nava jiyanê de jîr e, ji cihekî dibeze ber bi cihekê ve. Ew di her aliyê de ked dide. Ked ji bo jiyanê dide, ked ji bo rêhevalên xwe dide. Ew bi her rêhevalekî xwe re xwedî danûstandinên germ e û ji her aliyê ve bi qasî ku xwe pêşdixîne, rêhevalên xwe jî pêşdixîne.
Rêheval Amed di diroka 20’ê Mijdara 2017’an de girêdayî bajarê Hatay navçeya Hassa tevî hevrêyê xwe Baran Amanos bi dijmin re dikevin pevçûnê. Li vê derê bi qeheremantiyekî mezin li hember dijminê dagirker heya dilopa xwîna xwe ya dawî şer dikin û derbên giran li dijmin didin. Di encama wan pevçûnan de digihîjin şehadetê.
Rêhevalên wî yên têkoşînê
“Beni Ülkemin Alaca Karanlığında Parıldayan Yıldızlara Sor
Beni Kurtuluş Kavgasının Ön Saflarında
Düşmüş Elleri Kan Güllerine Kenetli
Gözleri Sonsuzluğa Takılı Yiğit Bakışlı Kahramanlara Sor
Ben Ki Yolculuklara Vurulmuş
Sevdalar Vurgunuyum
Dağ Doruklarında Açar Kanatlarım”
Anne - Baba Adı: Fahriye – Abdullah
Şehadet Tarihi ve Yeri: 11 Eylül 2019 / Muş Güneyi
Mücadele Arkadaşları
Navê rast Mehmet Vural, navê tevgerê Siyabend Dijwar. Mehmet li Mêrdînê di nava malbateke welatparêz de ji dayik dibe. Ji ber ku di nava malbata Vural de tevlîbûnên ji bo refên gerîlayan hebûn, zextên dewletê jî gelek bûn. Ji lewra malbat koçberî Edanayê dibe. Mehmet 11 salan dibistan dixwîne. Li kêleka vê yekê de jî di nava xebatên ciwanên welatparêz de jî cihê xwe digre.
Mehmet ji ber xebatên ciwanan tê dîlgirtin. Ew li zindanê rastiya dijmin zêdetir dibîne. Dema ku Mehmet ji zindanê derdikeve dev ji dibistanê berdide. Ew êdî dikeve ferqê ku dibistanên pergalê rastiyan destnîşan nakin. Ew ji bo ku alîkariya malbata xwe bike, dest bi kar dike. Dîsa jî lêgerînên Mehmet didomin û ew dixwaze mîna her ciwanekî erkên şoreşgerî hilbigre li ser milên xwe. Dayîka Mehmet gelek caran qala keça xwe ya ku di nava refên gerîlayan de têdikoşe dike. Mehmet gelek ji vê yekê bandor dibe. Di nava malbatê de bi taybetî nîqaş li ser çand û exlaqa PKK’ê tê kirin û ev yek lêgerînên Mehmet kûrtir dike. Êdî Mehmet jî dixwaze mîna xwişka xwe li ser rêya heqîqetê bimeşe.
Mehmet di sala 2013’an de biryara xwe dide û derdikeve rêwîtiya li ser rêya heqîqetê. Dema ku Mehmet digihêje çiyayan navê xwe dike Heval Siyabend û derbasî perwerdeya bingehîn ya şervantiyê dibe. Ew xwe di perwerdê de li ser esasê fikir û ramanên Rêber APO kûr dike. Armanca wî ya sereke ew e ku bikaribe Rêber APO baş nas bike û mîna şoreşgerekî gavên bi zanist bavêje. Herî zêde wekheviya di rêhevaltiyê de bala Heval Siyabend dikşîne. Bi taybet rêhevaltiya gerîlayên jin bandorekê mezin li ser wî dike.
Heval Siyabend piştî perwerdê derbasî herêma Zapê dibe. Ew li wir ji bo rakirina tola zarokên welatê xwe bi kînekê mezin li beramberê faşîzmê tevdigere. Rêheval Siyabend kêlî bi kêlî dixebite û rihetiyê ji bo xwe ti caran napejirîne. Ew xwe li hemberî jiyanê berpirsyar dibîne û xwe li gorî pêvajoyê amade dike da ku bikaribe ji bo her kêliyekê amade bibe.
Dema ku li Bakûrê Kurdistanê Xweseriya Demokratîk ji hêla gel ve tê îlan kirin, dewleta Tirk êrîşên hovane pêk tîne. Dewleta dagirker çi jin, çi zarok nas nake û bi hemû teknîka xwe re li ser gelê ku mafên xwe dixwaze êrîşan pêk tîne. Heval Siyabend li ser esasî têkoşîneke dijwar pêşniyarên xwe yên çûndina qadên Bakûrê Kurdistanê dike û berê xwe dide herêma Mêrdînê.
Heval Siyabend di sala 2016’an de bi kînekê mezin ya li beramberê dijmin berê xwe dide qada Mêrdînê. Êdî ew zarokê ku ji ber zextên dijmin warê xwe berdabû cardin berê xwe dide xaka bav û kalan. Vê carê ew mîna şoreşgerekî vedigere. Ew êdî tiştekî li pêşiya xwe nake asteng û ji bo ku gelê wî di nava aramî û azadiyê de bijî amadeye ku cane xwe bide. Heval Siyabend li Bakûrê Kurdistanê bi rol û misyona demê tevdigere. Ew heqaret û zextên ku li ser gel tên ferz kirin qebûl nake û ji bo ku bibe ewladekê rast yê axa xwe, bi şev û roj ked dide.
Rêhevalê wî yê têkoşînê
Kod Adı: Siyabend Dıjwar
Adı Soyadı: Mehmet Ural
Doğum Yeri: Mardin
Anne - Baba Adı: Rahime - Hüseyin
Şehadet Tarihi ve Yeri: Nisan 2017 / Mardin
Diyana arkadaş Rojhilatê Kurdistanı’nın Maku kentinde dünyaya gelmiş olsa da bizim aramızda Diyana Dersim olarak bilinirdi. Diyana arkadaş 2007 yılında katılım yaptı. Yeni savaşçı eğitiminde birbirimizi tanıdık. İlk başlarda birçoğumuz gibi PKK hareketini tanıma noktasında yeniydi. Ayrıca o, devremizdeki genç arkadaşlardan biriydi. Daha çok duygusal anlamda katılım gösteriyor olsa da yaşamı seviyordu, hep güler yüzlü oluşu onun yaşam sevincini yansıtıyordu. En çok dikkatimizi çeken özelliği güçlü yoldaşlığıydı. Yoldaşlarına bağlılığı gelişmişti.
Yeni savaşçı eğitiminden sonra düzenlemesi Doğu Kürdistan’a oldu. Belli bir süre orada kaldı. Daha sonra Şehîd Beritan Akademisi’ne gitti. Akademiden sonra Heftenîn alanına düzenlemesi oldu. Orta otomatik silah eğitimini görmek için birkaç yıl aradan sonra Şehîd Mahir Akademisi’ne geldi. Orada tekrardan karşılaştık. Büyümüştü. Hem fikir anlamında hem de katılım boyutunda kendisini hayli geliştirmişti.
Eğitimini önemli bir düzeye ulaşarak bitirdi. Zaten Diyana arkadaşın temel özelliklerinden birisi hedeflediği işlerde en iyi sonucu almaya yönelmesiydi. Bu yüzden yoğunlaşması kolay dağılmaz, yaptığı işe odaklanırdı. Basit sorunların kafasını yormasına izin vermezdi. Böyle güçlü bir kişiliği de vardı.
Bu süreçlerin sonunda Diyana arkadaşın düzenlemesi çok istediği Dêrsîm alanına yapıldı. Kısmi bazı sağlık sorunları vardı. O bunları fazla umursamasa da arkadaşlar bir kontrolün ardından Kuzeye geçmesinin daha iyi olacağını düşünerek onu Zap alanındaki hastaneye gönderdiler.
Tedavisini bitirir. Önemli bir sağlık sorunu olmadığı için döneceği günü beklemekteyken, birkaç yoldaşıyla birlikte bir yere gitmesi gerekir. Bunun için de bir arabaya binerler. Bindikleri araç kaza yapar ve Diyana arkadaş şehit düşer, kazadan iki arkadaş da yaralı olarak kurtulur.
Ölüm bu kez soğuk yüzünü gerilla saflarında pek alışık olmadığımız bir biçimde göstermişti. Güzeller güzeli, sempatik yoldaşımız, gencecik Diyana’mız bir araba kazasıyla aramızdan ayrılmıştı. Bu çok büyük bir acıydı. Özellikle onun büyük savaşma hayallerini düşündüğümde içimi daha çok yakan bir acı oldu. Çünkü o gidişin kapısını aralamış, deyim yerindeyse Dersim yolunda ilk adımını atmıştı.
O, hep kendisini bir Ortadoğu kadını olarak hissettiğini vurgular: “İyi ki ben de bir Kürt kadınıyım.” derdi. Diyana deyince aklıma ilk başta Ortadoğu kadınının isyanı geliyor. Umut, sevgi ve heyecan geliyor.
Anısı mücadele gerekçemizdir…
Mücadele Arkadaşı
Kod Adı: Diyana Dersim
Adı Soyadı: Feride Derefis
Doğum Yeri: Makü
Anne - Baba Adı: Xezal - Cemal
Şahadet Tarihi ve Yeri: 28 Eylül 2012 Medya Savunma Alanları
Rohat Garisa, ango bi navê xwe ya rast Mehdî Kurt di sala 1993’an Colemergê ji dayik dibe. Ew di malbateke welatparêz de mezin dibe. Malbata Kurt bi axa xwe ve girêdayî, rûxmî polîtîkayên dewleta Tirk ya qirkirina çandî û koçkirina ji xakên xwe, ew di herêma xwe de dijîn. Mehdî jî li ser vê esasê zarokatiya xwe li Colemergê derbas dike. Ew li ser axa xwe bi zimanê xwe ve mezin dibe û çanda Kurdîtiyê hûndirîn dike.
Lê herêma Colemergê herêmekê ku bi sinorên dagirkeran ve hatiyê xêz kirin. Ev yek di temenekî ciwan de nakokî di wî de ava dike. Di zarokatiya xwe de Mehdî vê yekê baş nizane, lê bavê wî jî di xebatên şoreşê de cîhê xwe digire û mîlîstiyê ji bo Gerîlayên Azadiya Kurdistanê dike. Di sala 2000’î de bavê wî ji ber welatparêziya xwe û piştgirîdayîna xwe ya ji bo gerîlayan di gundekî de tê qetil kirin. Wê çaxê Mehdî hîna biçûk e, lê hovîtiya dewletên dagirker nasdike. Di heman demê de PKK’ê jî nasdike û dixwaze li ser şopa bavê xwe bimeşe.
Her ku Mehdî mezin dibe, gerîlayan dibîne û ji rêhevaltiya PKK’ê bandor dibe. Manewiyata ku di jiyana pergalê de zû bi zû peyda nabe, ew di navbera têkîliyên rêhevaltiyê yên gerîlayan de dibîne. Dema ku ew ji Gerîlayên Azadiya Kurdistanê vegotinên di derbarê Rêber APO dibihîse, meraqa wî çê dibe. Ew dibîne ku êdî cîh jê re di nava pergalê de nîne. Dema ku pirtûkên Rêber APO dixwîne, ew cîhê xwe di vir de dibîne. Di parêznameyên Rêber APO de ew manewiyata ku lê digere, dibîne. Li beramberê jiyana marjinal; jiyana demokratik, ekolojik û azadixwaziya jinê, ya ku Rêber APO destnîşan dide, weke riya çareseriyê di Rojhilata Navîn de dibîne. Li ser vê esasê ew di 20’ê Tirmeha sala 2008’an li Wanê tevlî nava refên PKK’ê dibe.
Bi beşdarbûna xwe ya di nava gerîlayan, Mehdî navê xwe dike Rohat. Rast e, ji bo Mehdî roj hatibû. Roj ji rizgariya ji jiyaneke bêwate hatibû, roj ji bo tolgirtina bavê xwe û yên weke wî hatibû. Roj hatibû ku Mehdî sinorên ku ji milê dagirkeran ve hatibûn xêzkirin, bişkîne.
Rêhevalê Rohat perwerdehiya xwe ya Şervanên Nû li qada Xakûrkê dibîne. Di vê qadê de ew cara yekem cilên fedaiyan li xwe dike, xwe bi kesk dixemilîne û weke gerîlayekî Kurdistanê gavên xwe li çiyayên Zagrosan diavêje. Ev rêhevaltiya ku Rohat li malê, di şexsê şoreşgeran de dîtibû, êdî ew bi rêhevalên xwe ve ji nêz ve jiyan dike. Ji bo ku bibe rêhevalekî baş yê Rêber APO, her di nava hewildanên rast fêmkirinê de ye. Çawa ku di salên beriya vê de parêznameyên Rêber APO xwedibû, ew dûbare dûbare cardin li ber çavan derbas dike, ji bo ku rast fêmbike û baş pêkbîne. Heya sala 2009’an gerîla Rohat li herêma Xinêrê dimîne û tecrûbeyên esas ên gerîlatiyê li vir digre.
Jê şûnde Rohat Garisa cardin derbasî herêma ku lê perwerdehiya Şervanên Nû dîtibû, Xakûrkê, dibe. Heya sala 2012’an jî gerîlayê ciwan li vê derê dimîne. Ew bi fedakartiyeke mezin tevlî jiyanê dibe. Lê hêlên wî yên xwîngerm jî hene. Rohat her daîm dixwaze biçe çeperên herî pêş. Rêhevalên wî her car, ji ber temenî wî yê ciwan, wî didin sekinandin. Bes Rohat weke avê ye, diviyabû herîkî ba, di nava bahozê şoreşê de bibûya brûskekê. Û weke brûskekê, bi hemû hêza xwe li dijmin bidaya. Li ser vê esasê ew gavên xwe zû diavêje, lê bi bingehîn diavêje. Ji ber sekna xwe ya bi mînak, ji ber pêşengtiya xwe ya di jiyana gerîlatiyê, ew li qada Xakûrkê weke fermandarekî tîmê tê erkdarkirin.
Di sala 2012’an de Rohat Garisa ji bo xwe perwerde bike ji Akademiya Mahsûm Korkmaz re gûncav tê dîtin. Ji xwe şoreşger Rohat jî dixwaze pratika xwe ya pênc salan lêpirsîn bike, da ku encam jê derbixîne û hê baştir tevlî pêvajoyê bibe. Wekî Rêber APO destnîşan dide, dixwaze di agirê heqîqatê de xwe bişewitîne, xwe ji xwaliyên xwe ji nû ve ava bike. Rohat jî vê yekê armanc dike û hewildanên wî hemû li ser esasê bûyîna mîlîtanekî baş e.
Piştî Akademiya Mahsûm Korkmaz, leheng Rohat cardin weke fermandar û pêşengê ciwan, derbasî qada Zapê dibe. Zor û zehmetiyên heyî ên li Zapê, wî hîn zêdetir ber bi vir ve dikişînin. Ji ber gerîla Rohat ji zor û zehmetiyan natirse. Ew dibêje: ‘Bila zor û zehmetî, bila dijmin, ji min bitirse’. Li vê qadê ew bi wêrekbûna xwe beşdarî gelek çalakiyan dibe. Avahiya wî jî ji şerkeriya wî cesaret digre. Gerîla Rohat weke bahozeke ku ti carî nasekine, dixwaze tola hevalên xwe yên şehîd rabike.
Di 7’ê Çileya sala 2013’an de gerîlayan Qerekola Karataşê ya li Colêmergê hedef digrin ku çalakiyekê li darbixin. Pêşeng Rohat jî beşdarbûna xwe ya ji bo vê çalakiyê dike. Şer û pevçûn giranin û gerîla li ber xwe didin, şer dikin. Rohat Garisa û 13 rêhevalên wî yên têkoşînê heya guleyên xwe ya dawiyê şer dikin û tevlî karwanên nemirên Kurdistanê dibin. Şehadeta Rohat Garisa û 13 gerîlayan ji bo şervanên gelê Kurd windahiyeke giran e. Lê ew soz didin ku wê her di şopa şehîdên xwe de bimeşin, da ku zaferê bi dest bixin û tola şehîdan hilînin.
Kod Adı: Rohat Garisa
Adı-Soyadı: Mehdi Kurt
Doğum yeri: Hakkari
Anne - baba adı: Delila - Mehmet
Şahadet Tarihi ve Yeri: 7 Ocak 2013/ Hakkari - Çukurca
RÊHEVALÊN WÎ YÊN TÊKOŞÎNÊ
Şîlan yoldaş Tatvanlıdır. Küçük yaşta partiyi tanır. Daha çocukluk yıllarında yaşayıp doğduğu yerde yaşanan Mizgîn - Gurbet Aydın yoldaşın şehadeti, alan halkının üzerinde etki yaptığı gibi Şîlan yoldaşı da çok etkiler. Şehit Mizgîn yoldaş, Kürt kadının timsali ve klavuzu olarak her genç Kürt kızının birer Mizgîn olma sevdası Şîlan yoldaşta da belirgin bir hale gelir. Bir kadın gerilla olarak dağda, hem gerilla hem sanatçı hem de bir kadın özgürlük savaşçısı olmak 5 bin yıllık kölelik zincirini boynunda taşıyan bir gerçeklikten çıkmanın verdiği tutkuyu dağın her yamacında, her vadisinde yetişmiş yeşiliklerle nakşedilmiş bir özgürlük şarkısını haykırmak, en fazla da kadına yakışırdı. İşte Mizgîn yoldaş, Kürt kadını şahsıında bu gerçekliğin birer sombülü durumundaydı. Onun özgürlük savaşçıları olarak ardından koşan genç Kürt kızları, aynı yolda yol alacak, aynı şarkıyı seslendireceklerdi. Şîlan yoldaşın kendi besteleyip, kendisi söylediği şarkı da bu anlama gelmektedir. “Dayê ez li çîya gerîlame” belki de bu hikayenin manifestosu, söz nutku olamaktadır. Şîlan yoldaş genç yaşta gerilla saflarına katılır. Ağırlıklı Behdinan alanında kalır. Gerilla yaşamında ilkin zorlansa da, gerilla yaşamına adapte olmak için büyük bir çaba sarfeder. Geri çekilme kararına kadar bu alanda kaldıktan sonra, Özel Kuvvetler’e geçerek, örgüte sunmuş olduğu öneriyi gerçekleştirmek için kendini eğitmeye çalışır. Şîlan yoldaş ile belli bir zaman sonra bu alanda karşılaştık.
Şîlan yoldaş ile Tatvan’da 1 yıl birlikte kaldık. 2002’de de birlikte olabilme imkanı yakaladık. Şîlan yoldaşın örnek alınacak özellikleri vardı. Şîlan yoldaş, 1998 yılında düşmanın attığı bir havan parçası nedeniyle yüzünden yara almıştı. Yaşanılan Uluslarıarası Komplo ile birlikte Şîlan yoldaş, fedai eylem önerisi yaparak fedai guruplarına katılır. Bu eylemle Önderliğe olan bağlılığını ifade etmek ister. Bir süre Metîna alanında bulunan fedai birliklerde kalır. Daha sonra biz Gare alanında yine birlikte kaldık. Şîlan yoldaşı ilk gördüğünüzde sizde yarattığı izlenim sert bir mizaçtı. İnsan bu yargıdan kaynaklı ona yanaşmakta zorlanıyordu. Duruşunda çok fazla ciddiydi fakat yoldaşlığı ve kendi cinsi ile olan ilişkisi insanın dikkatini çekiyordu. Onun bu yanı üzerimizde çok etki yapan yanıydı. Onun tek amacı vardı, o da fedayi eylemi yapmaktı.
Şîlan yoldaş kendi kişiliğini analiz etmiş, ermiş bir insanın yaşam içindeki duruşunu andırıyordu. Kişiliğinde çok büyük bir inanç vardı.
Büyük bir gücü taşıyordu kişiliğinde. Duruşunda çok radikaldi. Şunu çok yansıtan bir kişilik yapısı vardı: “kişi ilk önce kendi kişiliğinde fedai eylemini yapmalı, daha sonra çevre ve en son düşmana karşı yapmalıdır” diyordu. Ya da kendi kişiliğinde nefs savaşı vermelidir. Yaşamında program sahibiydi. Kendi cinsi ile de mücadele içindeydi. Yanlış anlayışları olan bir kişinin ona yanaşması mümkün değildi. Bir akadaşa bir şeyi öğretmek için saatlerini veriyordu. Büyük arayışlar içindeydi. Her yönlü kişiliğini geliştirmek istiyordu. Çevresinde olan yoldaşlarla bunları paylaşıyordu. Arkadaşların onun yaşamından tecrübe edinmesi için onlarla tartışıyordu. Yaşamda cesaret sahibiydi. Günün 24 saatini şehitlerle ve Önderlikle yaşardı.
Kuzeye gittiği zaman kararı çok güçlüydü. Gerilla ve PKK’nin yaşamını çok severdi. Kendi sesinin güzelliğinde bunu ifade ederdi. Şarkılarında da hissedilirdi ki, o hangi yaşamın ve kültürün bir parçasıdır, anlaşılırdı. Hiçbir zaman zamanını boş harcamazdı. Yaşamını dolduracak şeyleri bulmada çok yeteneklliydi. İleriki zamanlarda bir çok büyük sorumluluğu alabilecek bir potansiyel taşımaktaydı. Şehadeti yaşandığı zaman bize çok ağır geldi. Başlarda kabul edemiyorduk. Yaşamında örgütü koruyordu. Duygularını düşamana karşı kine çevirmişti. Fiziki olarak aramızdan ayrılmış olabilir, ancak o hep bizimle yaşamaktadır. Şîlan yoldaşın yazıları elimize geçip okuma imkanı bulduğumuzda, yaşam içinde nasıl bu kadar net olduğunu insan daha fazla anlayabiliyordu. Onun için sadece iki paragraflık yazıyı almak istedim. Biri Önderliğin ülkeye gelen yoldaşlarla sözleşmesi, diğeri ise Şîlan yoldaşın Önderlik aşkını anlatan bir yazısıdır:
“Yüreği doğru temiz tutacaksın,
Yanlış duygulara kapılmayacaksın
Ucuz ve kolay sevmeyeceksin
Hatta şu an bile fazla sevme
Hakkının olmadığını bileceksin
Onun için ucuz yürek hesaplarını
Yapmayalım, TAMAM…
Halk içinde bile her gün savaşarak
Büyütme işine devam edeceksin,
Küçük ilişkiler, küçük mücadele
Ortamında ona hakkını vereceksin.
Başarı böyle başlar
Anlaşıldı mı?
Anlaşıldı Başkanım.”
**************************
“Bir ressama sevdalandım
Resimlerinde çığlığı çizen
Bir de şairin biri girdi hayatıma
Tarihi satırlara gizleyen
Kimseler anlamadı
Kimdi ressam
Şair kimdi
Biri resmi severdi, biri de şiiri
Ben her ikisini birden sevdim.”
Evet, güzel ve şirin yoldaşım Şîlan, sende mi gittin? Ne kadar hızlı ve çabuk. Şimdi senin de yalnızlığına alışmak zorundayız öyle mi? Her gidişin ardından yaptığımız gibi, her seferinde kalanlara bu acılara alışmak ve bu acıları göğüslemek dışında başka bir şey kalmıyor; ama inan ki yoldaş, senin ayrılığına alışmak o kadar zor ki... Özgürlüğün ve yoldaşlığın simgesi Şîlan... Seni anlatmak, seni yaşamak ve seni kağıda dökmek ne kadar zor bir bilsen. Evet güzel Şîlan, sana güzel diyorum; çünkü gerçekten de yoldaşlığın çok güzel ve bir başkaydı. Hatırlıyor musun? Birlikte yaptığımız gece yürüyüşlerini ve gecenin tenha karanlığında yıldızların o sınırsız çekiciliğine daldığımız zamanları. Sen yaşarken böyleydin ve giderken de öyle gittin.
Dağların sınır tanımayan heybetinde büyüdün. Dağlar gibi asi, dağlar gibi hırçındın. Atik ve heyecan dolu dağların ceylanı, Şîlan’ım. Savaşın tüm acımasızlığına rağmen savaşın içinde kendi emeğinle büyüdün ve büyük bir komutan oldun. Emekçi Kürt kızı seni yüreklerimize nakşettik, yürekli ve cesur gerillam! Büyüdün, güçlendin ve bir savaş komutanı oldun. Yoldaşlığa sonsuz bir sevgi ile bağlı, kendinden çok yoldaşlarını düşünen insan. Sevgi dolu olduğun için seviliyordun, seninde tek anlamın bu değil miydi? Alışmadık bu ayrılıklara ve alışmak da istemiyoruz. Alışmak ölümdür, alışmak ihanettir ve alışmak kendine ters düşmek ve kendini kaybetmektir. Bunun içindir ki, biz de alışamadık senin yokluğuna. Asla da alışmayacağız. Tarih bile alışamadı bu ayrılıklara, bizler nasıl alışalım. Yaşadığın zorlanmalara rağmen güçlendin ve kendini büyüttün, bizim yaşamımızın tek farkı bu işte. Biz hayatı yaşayarak öğreniyoruz ve biz hayatı yaşayarak savunan insanlarız. Yaşadığımız acılar ne kadar zor olsa da, bu bizi daha bir güçlendiriyor. Hiç okul okumamış olmana rağmen sen kendini çok geliştirmiştin ve okumayı örgütte öğrenmiştin. Okumaya sevdalı bir insandı Şîlan yoldaş. Bir şair gibi duygu yüklü, çok zeki, kendine has bir kişilik yapısına sahipti o. Dağlarda bir şair olmak Şîlan yoldaşın en büyük hayaliydi; ama yarım kaldı bu hayalin ve yarım kalan hayallerini tamamlamak şimdi bizlere düşüyor. Evet, Şîlan sen anlatır ben yazardım. Şimdi hem yazıp hem de anlatmak yalnızca bana kaldı. Bunun içindir ya acılıdır yüreğim. Seni hem anlatıp hem yazmak ne zor bir bilsen.
Büyük bir hayalin yarattığı tutkuyla yol aldın Garzan dağlarına. Bu bir sevda yürüşüydü ve hiçbir zaman sonu gelmeyecek bu tutkunun sevdalısıydın sen. Söz vermiştik birbirimize, Garzan dağlarında buluşacaktık. Sen Garzan dağlarına kavuştun; tutkuna, sevdana eriştin; ama ben sana ve senin sevdana yetişemedim yoldaş. Anlamın, sevginin büyük arayışçısı, Botana gönül vermiş niceler gibi sen de anlamında yaşadın o güzellikleri. Verdiğin son nefese kadar o toprağa bağlı kaldın.
Baharın o, insanı yüreklendiren sıcaklığında, hiç beklemediğim bir anda senin artık aramızda olmayacağını öğrendim. Güzel gerillam Şîlan, artık aramızda değildi. Evet ardında bir yarımlık bıraktın, bizler hiç alışmadık, bizler hiç alışmadık yaşanan bu acımasız savaş gerçekliğine, genç ve yürekli gerilla. Bilirim sen de hiç alışık değildin. Gerçekliklerin çok acımasız yaşandığı bir zaman dilimiyle karşı karşıya kaldık. Şîlan yoldaş bunlara yabancı değildi. Savaşın tüm acımasız gerçekliğini yaşamıştı. Kendini ve anlamını orada buldu ve orada sevdi bu hayatı. Kendi yaşam anlamına kök saldı Şîlan. Şimdi o dağlarla bir bütün oldu. Şimdi bir ırmağın yanında oturmuş, suyla senin yalnızlığını paylaşıyorum. Seni anıyor ve seni anlatıyorum bu akan suya. Ne güzel ve yalın bir akışı var. Senin suretini görüyorum bu akan ırmakta. Özgürlüğün simgesi o güzel gülüşlerin yansıyor bu dağlara. Dağlar seninle mutlu oluyor, seninle anlam kazanıyor.
Kod adı: Şilan Yılmaz
Gerçek adı ve soyadı: Hatice Aspar
Doğum tarihi ve yeri: 1978 / Tatvan
Katılım tarihi: 1996 / İstanbul
Anne adı: Şefika
Baba adı: Avani
Şahadet tarihi ve yeri: 26 Ağustos 2008, Mutki, Bitlis
Mücadele arkadaşı
Ronahî Mûrat, ango bi navê xwe ya raste Gulnaz Ekîncî di 12’ê Sibata sala 1984’an de li Konyayê ji dayik dibe. Gulnaz di malbateke welatparêz ku bi aslê xwe ji Mêrdînê ye mezin dibe. Ji ber polîtîkayên dewleta Tirk ên qirkina çandî, demografyaya Kurdistanê guhertinê û gelê Kurd ji nirxên xwe yên çandî û dîrokî dûr xistinê, hîna Gulnaz ji dayîk nebibû, malbata Ekîncî koçî Konyayê bibû. Dema ku Gulnaz çavên xwe li cîhanê vedike, li jiyana ku ji xaka xwe dûr ya bi hestên biyanîbûnê meyze dike. Rûxmî ku zarok e pir tiştan fêm dike. Fêmdike ku yên di destên wan de mertalên ji hesin, bi mertalên xwe ve asoyê mirovan teng dikin, xeyalên mirovan pûç dikin.
Di zarokatiya wê de çûyîn û hatina ya ji welêt re her daîm çêdibû. Ev yek jê re dibû kêfxweşiyeke mezin. Wê li gund weke hemû zarokan dileyist, kêliyên azadiyê jiyan dikir. Yek ji kêliyên ku ti carî ji bîra wê naçin yek jê ev bû; dema ku di heft saliya xwe de li gund, li ber deriya xizmên xwe dirûne, gerîlayan dibîne. Weke keçikeke biçûk ev yek tirs di wê de avakirbû. Kêliya yekemîn ya dîtina gerîlayan tijî bi hestên tirsê bin jî, di deqeyên li pey vê de, dema ku kenê wan şervanan dît pir bandor bibû.
Jiyana Gulnaz piranî li Konyayê derbas dibe lê her ku mezin dibe, ew bi tesîra malbata xwe ya welatparêz tevlî kar û xebatên ciwanan dibe, Tevgera Azadiyê ji nêz ve dişopîne. Car caran çûyîn û hatina wê ya Mêrdînê, li gund jî çê dibe. Hemû pirsên xwe yên di derbarê Kurd û Kurdistanê, di derbarê nirxandinên Rêber APO, di derbarê şoreşê, vê çaxê ji gerîlayan dipirse. Weke jineke ciwan gerîla, çiya, rêhevaltî riya çareseriyê û riya bûyîna mirov e. Li ser esasê lêgerînên xwe yên jiyaneke azad û bi hesreta çiyayan Gulnaz Ekîncî di sala 2001’an de li Konyayê beşdarî nava refên PKK’ê dibe.
Gavên xwe yên yekemîn weke gerîlayeke ciwan, bi navê Ronahî li qada Xinêrê diavêje. Dîtina ewqas gerîlayan di wê de hestên cûr bi cûr avadike. Û dema ku bi xwe cil û bergên gerîla li xwe dike, di ferqa erk û berpirsyartiyên xwe yên weke şoreşgerekê de ye. Perwerdehiya xwe ya Şervanên Nû li vê qadê dibîne. Rûxmî ku di metropolên Tirkiyê de mezin bibû, ew zû adapteye jiyana çiya dibe. Zor û zehmetî jê re ne xem in. Ji ber ku ew ji çiyayan hezdike. Dema ku li girên bilind meyze dike, asoya wê firehtir dibe. Bi hezkirina xwe ya çiyayan ew soz dide Rêber APO ku xwe di her kêliyekê de nêzî Rêber APO bike û hesreta Rêber APO ya jiyana li serê çiyayan ti carî ji bîr neke, qîmet û nirxê vê jiyanê her bizanibe.
Piştî demeke kurt rêhevala Ronahî derbasî qada Qendîlê dibe. Ew pênc sal û nîvan li vê heremê dimîne û tecrûbeyên giring digire. Bi hezaran gerîla tên û diçin vê herêmê. Ji lewra ew di şexsê rêhevalên xwe yên têkoşînê de heremên Kurdistanê yên cûda cûda û di heman demê de jî kesayeta Kurd baştir nasdike. Gerîla Ronahî her hewldide xwe di fikir û felsefeya Rêber APO de kûr bike. Rêber APO dibêje ‘Cîhê ku parêznameyên min lê ne, ez jî li vê derê me.’ Ronahî Mûrat jî xwe bi vî rengî bi rexistin dike. Weke ku her gotineke xwe li pêş Rêber APO de dibêje, her tevgerek xwe, her gaveke ku diavêje, weke ku Rêber APO li keleka wê ye, wisa jiyan dike û têkoşîn dike.
Ji bo kesayeteke mîna Bêrîtanan, Zîlanan di xwe de bide rûnişkandin, ew dizane ku hê zêdetir pêwîstiya xwe perwerde kirinê heye. Ji lewra ew berê xwe dide Akademiya jina azad; Akademiya Şehîd Bêrîtan. Jê şûnde jina têkoşer Ronahî derbasî qadên Behdînan û Heftanînê dibe. Ew li vir tevlî gelek çalakiyan dibe. Ew xwe di şer de nasdike. Ronahî heya dawiyê bi vîna xwe, bi qilêşa xwe, bi rêhevalên xwe bawer e. Dema ku diçe çalakiyê jî tim bi vê dilrehetiyê û ji xwe bawer gav diavêje. Ji ber vê sekna xwe, rêhevalên wê, wê dişopînin, ji xwe re mînak digrin.
Di sala 2008’an de Ronahî Mûrat bi pêşniyara xwe ve derbasî Bakûrê Kurdistanê, qada Botanê dibe. Ev ji bo Ronahî xeyalekê ye. Weke mîlîtan ew pir li ser gotinên Rêber APO ku dibêje ‘Jina ku ji min hezdike, bila berê xwe bide Botanê’ difikire. Rast e. Li Botanê guleyên yekemîn hatibûn avêtin. Li Botanê gelê Kurd rabibû li ser piyan, dengê xwe ewqasî bilind kiribû ku li tevahiyê cîhanê dengvede. Fermandarên yekemîn yên gerîlayên jin li vir şerkeriya xwe û vîna xwe nîşanê gelê xwe kiribûn. Çalakiya yekemîn ya gerîlayên jin li vir çêbibû. Pêşeng Ronahî dizane, gerîlatiya Botanê ne hêsan e. Lê ew ji bo hemû bar, ji bo hemû erk û berpirsyariyan amade ye ku rabike.
Ew bi taybet li herêma Bestayê demek dirêj gerîlatiyê dike. Êdî tercûbeyên salan di xwe de kom kiribû. Hêz û enerjiya ku ji wan pratîkan wergirtibû, vê carê li Botanê dide herikandin. Di jiyanê de pêşengtî dike, di şer de bi wêrekiya xwe hêz dide rêhevalan. Lê operasyonên artêşa Tirk jî her diçe xwe berfirehtir dikin.
Dema ku di meha Sibatê ya sala 2012’an li Bestayê operasyonekê berfireh ji aliye artêşa Tirk ve tê lidarxistin, Ronahî jî amade ye. Ew bi leşkerên Tirk û cerdewanên noker re dikeve pevçûnekê. Bi hemû vîna xwe ve şer dike, têdikoşe. Di encama vê pevçûnê de, rêhevala Ronahî Mûrat tevlî karwanên şehîdên şoreşa Kurdistanê dibe. Lê sekna wê ti carî nayê jibîrkirin û navê wê bi tîpên mezin di rûpelên dîrokê de hatine nivîsandin.
Kod Adı: Ronahi Murat
Adı Soyadı: Gülnaz Ekinci
Doğum Yılı ve Yeri:1984 / Konya
Anne – Baba Adı: Ayşe - Cemil
Katılım Yılı ve Yeri: 2001 / Konya
Şahadet Yılı ve Yeri: / 13 - 15 Şubat 2012 / Besta, Şırnak
